zondag 30 januari 2011

Nach Gustav.


Klimt.

Met het groepje amateurschilders waar ik deel van uit maak krijgen we wekelijks les. Eén van de opdrachten was het bestuderen van een schilder die je bewonderd.

Gustav Klimt is een kunstenaar die schilderijen heeft gemaakt die ik mooi vind. Ik heb ook een paar van zijn werken in het echt mogen zien, en die zijn prachtig. Ik hou van de manier waarop hij de dromerige portretten van mensen integreert in een explosie van kleur en vorm. Zijn schilderijen leggen een link tussen de schilderkunst, de bouwkunst, stofontwerpen en de Jugendstil-stijl.

De vervolgopdracht was om een schilderij te maken met die elementen, in de stijl van de door jou uitgekozen kunstenaar. Dit is het resultaat.

Textiel.


Nieuwe naaimachine.

Een lang gekoesterde wens is in vervulling gegaan. Een mooie zin. En voor mij waarheid. Na heel lang wachten, sparen en vergelijken heb ik een nieuwe naaimachine aangeschaft. Het is de Pfaff Creative 2.0 geworden. Een naaimachine waarmee je ook kunt borduren, en met een softwareprogramma om zelf borduurtjes te kunnen maken. Ik ben nu dus fanatiek aan het uitproberen.

En dat valt nog niet mee. Deze machine heeft andere knopjes, hendeltjes, haakjes en oogjes. Met mijn oude machine kon ik bijna blind mijn werkstukken in elkaar zetten. Ik kende het apparaat van binnen en buiten, kon er mee lezen en schrijven.

Dat wordt nu wel anders. Ik druk uit gewoonte op de verkeerde knopjes, geef te veel gas met het pedaal en moet elke keer weer zoeken hoe ik de draad in moet rijgen enzovoort etc. Ik moet wennen aan het geluid dat hij maakt en alle computergestuurde toeters en bellen.


Dus ben ik nu maar begonnen - net als een beginneling op naaigebied - met het maken van een nieuw keukenschort en een bekleding voor een broodmandje. Puur om de basis onder de knie te krijgen van het werken met deze naaimachine. Met dit als resultaat.

De geborduurde letters waren al een uitdaging: ontwerpen met de software op de pc, overzetten naar je machine, en (laten) borduren. Ik ben er inmiddels ook achter dat het aanschaffen van het materiaal wat je voor deze hobby nodig hebt een aardig gat in je portemonnee slaat. En dat terwijl ik zo graag ook nog een grote zak quiltstofjes aan zou willen schaffen om eindelijk aan die bedsprei te kunnen beginnen. Maar dat zal moeten wachten. Eerst ga ik op zoek naar stof voor een paar kledingstukken voor een pasgeboren neefje. En probeer ik borduurgaren aan te schaffen voor zo'n lief borduurtje op zijn jasje. Het is nu wachten op de bestelde patroontijdschriften en dan kan ik weer aan de slag.

Nieuwjaar.

Nieuw jaar.

Het nieuwe jaar is bijna een maand oud. De meeste goede voornemens zijn al verdrongen door de macht van de sleur die ons mensenleven vaak beheerst. En dat is ook niet zo erg. Wij zijn nu eenmaal gewoontedieren en ons leventje kabbelt rustig verder. Op een paar zaken na.
Ons interieur is aan vernieuwing toe. De twintigjarige bank begint aardig door te zakken en er komen in een rap tempo scheuren in de zitting. Uitgeleefd dus. In de oktober-woonmaand hebben we al een aantal meubelzaken bezocht, proefgezeten, vergeleken, kleuren bepaald en een nieuw exemplaar gekocht.

Het loungen op zachte lage banken die rondom even lage salontafels zijn geplaatst is al een tijdje uit den boze. Dat kan ons ouder wordende lijf niet meer aan. Onze botten worden broos en de spieren willen, zeker in de winter, ook niet meer doen wat wij van plan zijn. We hebben het gemerkt tijdens die banken-uitprobeerdag. In sommige exemplaren zakten we zo diep weg dat we er zonder hulp niet meer uit konden komen. Nee, wij gaan voor de stevige, hogere zit, ondanks het feit dat je dan al snel in de seniorenhoek wordt geplaatst door welwillende verkopers.

Gelukkig heeft de meubelbranche ook in de gaten dat de bijna senior van nu geen oerdegelijke lompe eikenhouten bankstellen meer wil, dus is er keuze genoeg aan stijlen. Wij merken dat we, naarmate we ouder worden, steeds meer naar modernere, mooie designmeubelen lonken. Het is ook niet meer zo dat we rekening moeten houden met kleine kinderen, huisdieren, ruige feestjes en dergelijke. Die tijd hebben we gehad en we zijn nu vrij in een keuze voor twee.
En toen was het dus wachten op de levering. Lang wachten, bijna drie maanden.
Maar als je één onderdeel van je meubelverzameling gaat veranderen, valt het op dat de rest ook niet meer zo up-to-date- is. Dus de oude vertrouwde eetkamerstoelen in balibruine kleur mogen ook naar de dumphandel en worden vervangen door lekker zittende kuipjes. Zo'n stoel waarop je na een diner uren kunt zitten om te kletsen, een wijntje te drinken en prettige – soms ook felle - discussies met familie en vrienden te voeren. Zoals vroeger; gezellig rondom een grote houten tafel, met een schaal kaas en worst in het midden om van te snoepen als je een spelletje aan het doen bent.
Het doet wat decadent aan, dat ben ik met u eens. Maar we hebben er hard voor gewerkt om nu, aan de vooravond van ons gepensioneerde leven te gaan genieten. Genieten van alles wat we hebben bereikt tot nu toe. Genieten van de kinderen die nu als jongvolwassenen aan hun werkzaam leven beginnen. Genieten van de wijsheid die je, volgens de mening van je veel jongere collega's toch wel in pacht hebt. Genieten van het leven tussen de vijftig en de vijfenzestig.

Ondanks de mening van anderen, is dit een prachtige tijd. Je hebt eindelijk die zo gewaardeerde levenservaring, je moet niks, je mag alles, je zaait en oogst tegelijkertijd. Je wordt serieus genomen, maar tegelijkertijd ben je nog lang geen AOW-er. Als je financiën het toelaten kun je reizen zover je wilt, dure musea bezoeken en in plaats van zelf te koken aanschuiven aan tafels in uitstekende restaurants. Dat zijn toch de goede dingen van het leven?
Als je jong bent kijk je tegen het ouder worden aan als iets wat ver weg is, iets naars, een lijf en een geest die aan het aftakelen gaan. Maar ik moet tot de conclusie komen dat dat beeld niet strookt met de werkelijkheid. We voelen ons nog helemaal niet oud, ons verstand werkt op volle toeren en we genieten.
Ik snij een nieuw stuk kaas met een oerdegelijk koksmes in keurige blokjes, schenk een glaasje port in en plof op mijn nieuwe designbank. Het leven is heerlijk!