Mei.

Mei.

De maand mei, één van de fijnste maanden van het jaar. En dit jaar helemaal want het is lekker zonnig en de temperaturen zijn heerlijk, niet te warm, niet te koel. Voor ons is de maand mei een echte feestmaand.
We hebben een aantal verjaardagen te vieren en mogen ook elk jaar weer genieten van extra vrije dagen. Die zijn broodnodig om de perikelen van de wintermaanden achter ons te laten en energie op te doen voor de drukke maanden juni en juli die nog moeten komen.
In die korte vakanties gaan we regelmatig een kampeertocht maken. Of bezoeken de steden van Europa. We hebben ons voorgenomen om in de toekomst zoveel mogelijk belangrijke Europese steden te gaan bezoeken. We strepen ze gewoon af op een lijstje.
Maar ook ons eigen land biedt zoveel moois. In Nederland zijn er streken genoeg die we niet kennen en die een ontdekkingstocht waard zijn. Omdat wij in het zuiden wonen, komen we niet gauw in de kop van Noord-Holland. Amsterdam en omstreken is bekend, maar daar boven? Wat moeten wij, zandhazen, daar toch zoeken? Immers, je hoeft er niet door te rijden op weg naar een ander land, familie woont er niet en zakelijk hebben we er ook niets te zoeken.
Toch hebben we er een weekend doorgebracht. In Enkhuizen wel te verstaan, samen met een aantal vrienden. Gewoon omdat het mei is en we elkaar dan ergens in Nederland treffen. Het streven van onze vriendengroep is om zoveel mogelijk verschillende onbekende hoekjes van Nederland te bezoeken tijdens dit voor ons jaarlijks terugkerende fenomeen: een reünie van gelijkgestemde geesten.
Leuk stadje, dat Enkhuizen (het heeft stadsrechten). Een mooie omgeving bovendien. Het IJsselmeer was wat onstuimig, de Dromedaris omringd door een vrijmarkt en af en toe regende het, maar dat kon de pret niet drukken. Gelukkig was er plaats genoeg op terrasjes en in restaurants waar we - beschut tegen harde wind – met elkaar hebben kunnen converseren onder het genot van een heerlijke kop koffie en een glaasje wijn.
In het (Buiten-) Zuiderzeemuseum was het niet zo druk, maar toch levendig. We konden alles goed bekijken en hebben nu een helder beeld van het leven aan de vroegere Zuiderzeekust. Hoe verschilde het dagelijkse bestaan daar van het leven dat onze eigen voorouders hebben geleefd en dat we zo goed kennen!
Het binnenmuseum viel ons tegen. Het is meer op - tijdelijke - moderne kunst gericht dan dat men datgene wat er buiten te zien is toelicht en aanschouwelijk maakt. Jammer, echt een gemiste kans vonden wij. Wij hadden graag de klederdrachten en de typische gebruiksvoorwerpen willen zien, misschien wat meer filmbeelden van vroeger, schilderijen en gerichte uitleg over het ontstaan van de polders en het veranderde leven van zoutwater vissersdorp naar moderne toeristische zoetwaterhaven.
Dat deze stad vroeger zoveel Oost- en West- Indiëvaarders heeft gehad, zat helemaal niet in mijn hoofd, hoewel ik een geschiedenisfreak ben. De VOC was door mij altijd gelinked aan Amsterdam. Dat visnetten werden getaand met dezelfde bestanddelen als men vroeger in ons eigen dorp gebruikte voor het looien van huiden, was ook een eye-opener. Dat er in de middeleeuwen al een haven áchter een haven kon worden gebouwd, er grachten zijn waarin het water lager staat als de zee aan de andere kant van de dijk luttele meters verderop was ook leuk om te weten.
Al varende komen we er achter dat wij dus echt geen zeebenen blijken te hebben! 's Avonds voelen we de kou omdat wij de temperaturen uit het zuiden gewend zijn die gemiddeld toch enkele graden hoger liggen dan in het noorden van Holland. Over klimaatverschillen gesproken.
Het is maar goed dat je niet alles uit een boek kunt halen of op Internet kunt zien. Dat je er op uit moet om datgene te ondergaan wat je in je huiskamer niet kunt krijgen. We genieten van de sfeer onder onze vrienden en lachen heel wat af.
We snuiven de geuren op die uit het landschap stijgen. We ruiken de zee, de vis, en we proberen de kleur te omschrijven van een ondergaande zon die weerspiegeld wordt in het IJsselmeer. We proeven zeewier en vers gerookte paling, hm heerlijk. Onze haren wapperen in de wind die zijn oorsprong vindt in de echte Hollandse luchten die je op oude schilderijen ziet en ons hoofd wordt heerlijk leeg en licht.
We kunnen terugkijken op een fijn weekend. Een paar heerlijke meidagen waarin we veel hebben geleerd over een voorheen onbekende streek in ons mooie land.
Volgend jaar is de Sallandse heuvelrug aan de beurt. Ik ben erg benieuwd welke verrassingen we daar weer tegen gaan komen. In mei.

Kleding.

 Voor deze zomer, een tuniek. Om over een broek te dragen met een shirt er onder, of zomaar over een badpak, korte broek of legging. Knip april, model 20b, maar dan uitgevoerd met een mouwbies in plaats van een mouw. Met geborduurde sierstiksels op de kleine plooitjes en de kraag.

Poppenwieg.

Het enige vervelende van het mooie weer is dat ik minder achter de naaimachine kruip! En dat ondanks het feit dat ik een gloednieuw exemplaar bezit. Gelukkig vraagt men mij zo nu en dan om wat 'in elkaar te flansen'  bv. leuke kadootjes. Op verzoek van mijn nichtje heb ik een kleine poppenwieg bekleed. Zie hier het resultaat.

 Het fijne van zo'n project is dat ik daarbij weer wat techniekjes toe kan passen die ik moet oefenen met mijn nieuwe naaimachine, want daar ben ik nog steeds niet helemaal mee vertrouwd. Te geavanceerd? Ook dat maar vooral anders.  Ik heb nu het free-motion naaien ontdekt. Heerlijk! Ik raak ook steeds meer gewend aan het intelligente voetpedaal, met een extra drukje de grijper omhoog, afhechten, naaldstand onder of boven.... en dat alles zonder je handen van het werkstuk af te halen. Het zorgt in ieder geval voor strakkere resultaten. Mijn volgende project wordt vakantiekleding voor mezelf. Voor straks, als het (hopelijk) ook zo'n lekker weer is als wij voor ons tentje in een ander land zitten.