Overal om je heen zie je beelden, hoor je geluiden, en wordt je omringd door de warmte van mensen. Deze wereld geeft je inspiratie en je voelt de drang om te scheppen, te creëren en wat achter te laten. Dan zit er niets anders op dan juist dat te doen. Toch? Maar wat als het er op gaat lijken dat je misschien wel gedwongen wordt vervroegd afscheid te moeten nemen van diezelfde wereld met daarin alles wat je lief is? Blijft de creativiteit dan borrelen?
woensdag 20 juni 2012
Spiegel en Gustav Klimt.
De laatste oefeningen van dit seizoen.
1. Spiegelingen/vervormen. Men neme een blinkende theepot en schildert wat je daarin ziet: jezelf en een handdoek!
2. Je krijgt een kunst ansichtkaart die is bedekt met een stuk papier. Eén klein deel is onbedekt. Dat deeltje schilder je na, en de rest verzin je erbij. Pas als je werkstuk klaar is, mag je weten wie de oorspronkelijke kunstenaar is en wat hij heeft geschilderd. Er kwamen verrassende werkstukken op tafel. Mijn kunstenaar was Gustav Klimt, dame met hoed. Bij mij werd het een geheimzinnig heerschap.