dinsdag 19 maart 2013

Antonio



Hieronder vindt u de eerste twee scènes van mijn theatertekst "Antonio". Antonio is een tragikomedie die gespeeld kan worden met een kleine bezetting (3 m. 3 v. evt. fig.). In het toneelspel is de muziek (evt. dans) een sfeerbepalende factor en kan behoorlijk uitgebreid worden. Muzieksuggesties zijn daarom in het script vermeld.




Scène 1
Op het podium zitten twee mannen. De jonge Tony en de oude Antonio.
De jonge Tony zit energiek te schrijven..
De oude Antonio zit in zijn eigen ruimte op het speelvlak. Hij rookt een pijp die vaak uit gaat en aangestoken moet worden, leest, luistert naar muziek. Hij dut in.
Naast Antonio staat er een onbekende vrouw op het speelvlak.  In eerste instantie horen we alleen haar stem, zien we haar schaduw. Antonio herkent haar pas in de laatste scène.

Vrouw
… Antonio …
Antonio
  Huh? … Wat? …
Vrouw
… De cirkel is rond, Antonio. Het is tijd…
Antonio
Mmm … Het spookt hier … Nee … nee … Mon Dieu, daar geloof je toch niet in Antonio! Kom op zeg ... Maar in plaats van te verschijnen voor mijn ogen, krijst ze mijn oren doof …
Vrouw
… Antonio …
Antonio
Maman?

Silvy komt binnen.
Silvy
Uw post, meneer.
Antonio
… Wat? … O, was jij ‘t? Excuus … Hoe vaak moet ik het je nog zeggen Silvy? Rekeningen en schooibrieven op het bureau, uitnodigingen op tafel. Je zou toch moeten zien dat ik bezig ben.
Silvy
Euh, … bezig ja. Dit is wel heel erg … Er is een vreemde bij, Antonio … Meneer?
Antonio
(Kijkt verward om zich heen) Hoe weet jij? … Waarbij? … Mens! Maak ‘m dan open.
Silvy
Dat mag ik niet. Er staat vertrouwelijk en persoonlijk op. Bovendien is hij heel erg handgeschreven.
Antonio
Parbleu,  wie? …  Ach, laat maar … Ik heb nu geen tijd, Silvy. Leg hem maar naast mijn bord, voor vanavond bij het eten.
Silvy
… Oké dan, … Goed. En … wat wenst meneer Antonio te eten?
Antonio
Verse zeevruchten.
Silvy
Zeevruchten!? … Dat is echt erg! ... Luister. Ik ga echt geen uren langs het strand lopen om op mijn oude knieën naar een paar kokkels, wat uitgedroogd zeewier en een enkele vergiftigde garnaal te zoeken.
Antonio
Nou dan ga je naar de markt, Silvy! De visboer heeft ongetwijfeld nog genoeg.
Silvy
Ha! Is het weer eens zo ver? Meneer zit wel heel erg met zijn gedachten in het verleden hè. De visboer? Laat me niet lachen, die is al jaren failliet. En de markt? Er is hier geen markt meer Antonio, of je moet die fabriek van een Hypermarché bedoelen met zijn veertig kassa’s.
Antonio
Ja, ja, ja…. Ga! Ze hebben vast wel zeevruchten.
Silvy
O ja, natuurlijk … minstens een week oud en verpakt in plastic, heel erg… Zeevruchten … Bah … hoe kom je erop!


Silvy verlaat de kamer. Antonio blijft achter. Benno komt op.



Scène 2
Benno
Tony?  … Tony, wat zit je nou te doen man! Kom op! De vissers zijn net terug in de haven, ik wed dat er een paar schitterende koppen bij zullen zitten.
Tony
Eerst even dit afmaken.
Benno
Daar heb je geen tijd voor … we hadden afgesproken … Wat is dit? Man, ga je je nu met cijfertjes bezighouden?
Tony
Ze vermoordt me als ik het niet af heb.
Benno
Moederskindje! Ze weet donders goed dat je niks om boekhouden geeft. Het is gewoon weer een van haar maniertjes om je bij zich te houden … als een baby. Mèh … mèh …o schatje toch! … mèh mama mèh…
Tony
Bah … Flauw … Hou op Benno!
Benno
Laat haar los, Tony. Je wordt een watje! Kom op. Het licht is goed, de zon schijnt, veel schaduwen. Drank, brood … We kunnen niet meer wachten man … en die cijfertjes lopen echt niet weg.
Tony
Ik ben niet zo goed in koppen Benno, dat weet je. Ik maak dit eerst af.
Benno
Zelf weten … Watje! (Af)
Tony
… Shit … (Gaat hem achterna).