Hieronder vindt u de eerste twee scènes van mijn theatertekst "Antonio". Antonio is een tragikomedie die gespeeld kan worden met een kleine bezetting (3 m. 3 v. evt. fig.). In het toneelspel is de muziek (evt. dans) een sfeerbepalende factor en kan behoorlijk uitgebreid worden. Muzieksuggesties zijn daarom in het script vermeld.
Scène
1
Op het podium zitten twee mannen. De jonge
Tony en de oude Antonio.
De
jonge Tony zit energiek te schrijven..
De
oude Antonio zit in zijn eigen ruimte op het speelvlak. Hij rookt een pijp die vaak
uit gaat en aangestoken moet worden, leest, luistert naar muziek. Hij dut in.
Naast
Antonio staat er een onbekende vrouw op het speelvlak. In eerste instantie horen we alleen haar
stem, zien we haar schaduw. Antonio herkent haar pas in de laatste scène.
Vrouw
… Antonio …
Antonio
…
Huh? … Wat? …
Vrouw
… De cirkel is rond, Antonio. Het is
tijd…
Antonio
Mmm … Het spookt hier … Nee … nee …
Mon Dieu, daar geloof je toch niet in Antonio! Kom op zeg ... Maar in plaats
van te verschijnen voor mijn ogen, krijst ze mijn oren doof …
Vrouw
… Antonio …
Antonio
Maman?
Silvy
komt binnen.
Silvy
Uw post, meneer.
Antonio
… Wat? … O, was jij ‘t? Excuus … Hoe
vaak moet ik het je nog zeggen Silvy? Rekeningen en schooibrieven op het
bureau, uitnodigingen op tafel. Je zou toch moeten zien dat ik bezig ben.
Silvy
Euh, … bezig ja. Dit is wel heel erg
… Er is een vreemde bij, Antonio … Meneer?
Antonio
(Kijkt
verward om zich heen) Hoe weet jij? … Waarbij? … Mens! Maak ‘m dan open.
Silvy
Dat mag ik niet. Er staat vertrouwelijk
en persoonlijk op. Bovendien is hij heel erg handgeschreven.
Antonio
Parbleu, wie? …
Ach, laat maar … Ik heb nu geen tijd, Silvy. Leg hem maar naast mijn
bord, voor vanavond bij het eten.
Silvy
… Oké dan, … Goed. En … wat wenst
meneer Antonio te eten?
Antonio
Verse zeevruchten.
Silvy
Zeevruchten!? … Dat is echt erg! ...
Luister. Ik ga echt geen uren langs het strand lopen om op mijn oude knieën
naar een paar kokkels, wat uitgedroogd zeewier en een enkele vergiftigde
garnaal te zoeken.
Antonio
Nou dan ga je naar de markt, Silvy!
De visboer heeft ongetwijfeld nog genoeg.
Silvy
Ha! Is het weer eens zo ver? Meneer
zit wel heel erg met zijn gedachten in het verleden hè. De visboer? Laat me
niet lachen, die is al jaren failliet. En de markt? Er is hier geen
markt meer Antonio, of je moet die fabriek van een Hypermarché bedoelen met
zijn veertig kassa’s.
Antonio
Ja, ja, ja…. Ga! Ze hebben vast wel
zeevruchten.
Silvy
O ja, natuurlijk … minstens een week
oud en verpakt in plastic, heel erg… Zeevruchten … Bah … hoe kom je erop!
Silvy
verlaat de kamer. Antonio blijft achter. Benno komt op.
Scène
2
Benno
Tony? … Tony, wat zit je nou te doen man! Kom op!
De vissers zijn net terug in de haven, ik wed dat er een paar schitterende
koppen bij zullen zitten.
Tony
Eerst even dit afmaken.
Benno
Daar heb je geen tijd voor … we
hadden afgesproken … Wat is dit? Man, ga je je nu met cijfertjes bezighouden?
Tony
Ze vermoordt me als ik het niet af
heb.
Benno
Moederskindje! Ze weet donders goed
dat je niks om boekhouden geeft. Het is gewoon weer een van haar maniertjes om
je bij zich te houden … als een baby. Mèh … mèh …o schatje toch! … mèh mama
mèh…
Tony
Bah … Flauw … Hou op Benno!
Benno
Laat haar los, Tony. Je wordt een
watje! Kom op. Het licht is goed, de zon schijnt, veel schaduwen. Drank, brood
… We kunnen niet meer wachten man … en die cijfertjes lopen echt niet weg.
Tony
Ik ben niet zo goed in koppen Benno,
dat weet je. Ik maak dit eerst af.
Benno
Zelf weten … Watje! (Af)
Tony
… Shit … (Gaat hem achterna).