Jurkjes

Dochterlief vertrekt binnenkort. Na een rustperiode en heerlijk verblijf bij haar ouders  - en nieuwe petekind - gaat ze voor 9 lange maanden weer terug naar haar werkplek in het buitenland. Ze houdt van haar job, maar die eist ook het een en ander van haar. Ze maakt lange dagen, werkt haar jaartaak vol in slechts negen maanden.
Het komt in haar werkkring vaak voor dat wordt gevraagd zich te houden aan kledingetiquette. Dochterlief heeft een aantal cocktailjurkjes nodig en omdat ze die veelvuldig draagt moeten ze tegen een stootje kunnen en vaak worden gewassen. De jurkjes die je koopt in winkels voldoen niet altijd aan haar eisen, dus is moeders achter haar naaimachientje gekropen. Dochterlief heeft straks twee nieuwe exemplaren in haar koffer zitten.
Het witte jurkje is gemaakt van een witte dunne crash en een  decoratie crash-voile met grote ronde stippen. Onder de - gevoerde - rok hoort een petticoat die helaas nog in haar kledingkast op afstand hangt, zodat deze foto het zonder moet doen. Het rokdeel (nét geen hele cirkel) toont daarmee een stuk boller en doet denken aan de  'Grease' dansjurkjes.
Het andere exemplaar heeft een rok van zwarte crash-taft en een strak halter bovenlijfje dat achter in de nek met een lange strik sluit. Het is verstevigd met baleinen zodat het mooi in vorm blijft, maar  de zebrastof is glad en rekbaar zodat het toch comfortabel zit. Het lijfje is gevoerd. De stoffen komen van Textielstad. Het fijne van die crash-stoffen is dat ze niet gestreken hoeven worden  wanneer ze uit de was komen. Je hangt de jurkjes op een kleerhanger en laat ze lekker drogen. Makkelijk  als je weinig tijd hebt!

We zijn nu bezig om een aantal (felgekleurde) riemen, banden en strikken te maken die kleur kunnen geven aan het geheel en onderling uitwisselbaar zijn, zodat dochterlief combinaties kan maken en daarmee de saaiheid kan doorbreken. Als je niet veel bagage mee mag nemen in het vliegtuig en je moet je voor bijna een jaar kleden zul je inventief te werk moeten gaan. Deze jurkjes zijn licht in gewicht. Samen met goed uitgekiende accessoires komt ze het jaar er wel mee door.
Van de zebrastof is een stuk overgebleven en daarvan hebben we een kort strak rokje gemaakt. Keurig voor over een legging, gebruinde benen, en met een lekker wijd shirt erop uitermate geschikt om overdag te dragen. Er lag nog een lapje imitatieleer in één van mijn dozen ... omdat ik nog een dagje tijd heb, maken we er snel een rokje van. Simpel modelletje met slechts een paar riemlussen als versiering. Het spul rekt en glijdt en ik kan het niet spelden want dan krijg je gaatjes. Ik stik het met de tweelingnaald door. Die tweelingnaald is een prima uitvinding. Aan de achterkant als sluiting wordt er een normale rits die nog ergens lag te slingeren ingezet en ... klaar voor transport. De rode riem met elastiek (een stukje overgebleven gewaxte denim) moet nog worden doorgestikt en een sopje krijgen, omdat er met krijt op is getekend tijdens het maken van het borduurtje.
En dan ... ? Mijn naaiatelier opruimen, zaken inventariseren en naar de stoffenbeurs. Als volgend project mag ik aan mijn eigen garderobe beginnen. Maar niet voordat ik ben uitgerust van de hectische weken die achter me liggen.

Stillevens

Schilderijen maken kun je op veel manieren. Op les wordt vaak gebruik gemaakt van stillevens om die te schilderen. Vaak zijn het dan oude potten, vazen, groenten, fruit en oude frutsels die op de tafel staan om te worden vastgelegd op doek. Tja, die ouwe zooi vind ik persoonlijk niet meer zo aantrekkelijk, het worden zulke 'klassieke' schilderwerkjes.  Af en toe doe ik dan een beetje maf en zoek de controverse. Er zijn ook moderne zaken die nooit worden geschilderd. Later weten we niet meer wat je met bv. een gloeilamp kunt doen. Vandaar dit schilderijtje van een stel lampen, een paar pvc buizen en een stuk stof. Getiteld; de teloorgang van de gloeilamp anno 2015.

Kinderwagenpak.

Kleinzoon groeit snel. De kleine baby-look is al verdwenen. Hij lag in een schattig ijsbeerpakje in zijn wagen maar dat past hem nu echt niet meer. Uit een restlapje dat ik over hield van de carnavalsjas heb ik snel een nieuw naar-buiten-
pak voor hem gemaakt zodat ook hij in stijl zijn eerste carnaval kan vieren. Met een kleurige rits, een ottobrepatroontje, wat wol en een overgebleven quiltkatoentje werd het toch nog een leuk pak.

Carnaval

We wonen in het zuiden en het is februari. Februari is dit jaar 'vleesch noch visch', het wintert niet echt dus schaatsen komt er niet van en naar buiten vluchten levert modderschoenen en natte voeten op. En je komt er deze maand niet omheen; het is tijd voor carnaval. Ik moet het toegeven, dat feest onderbreekt wel de saaiheid die soms als een grauwe deken over de wintermaanden kan liggen.
In onze gemeenschap zindert het, de plaatselijke carnavalsvereniging viert een bestaansjubileum - een veelvoud van het zottengetal elf - en heeft grootse plannen. In het afgelopen half jaar zijn er tal van extra activiteiten georganiseerd dus de mannen hebben het druk.
Zelf heb ik jarenlang lid mogen zijn van de club; verzorgde optredens, organiseerde, jureerde en ondersteunde waar ik kon. Het carnaval zelf, de avonden en nachten doorhalen, bierdrinken tot je erbij neervalt en je dagenlang onderdompelen in het feestgedruis is niet voor me weggelegd, dat aanschouw ik veilig vanaf de zijlijn. Ik ben liefhebber van het spel dat rond carnaval wordt gespeeld en hou ondertussen mijn huisgenoten in de gaten, zorg voor de inwendige mens en kan genieten van andermans plezier.
Na een aantal jaren hard werken tijdens het feest hield ik het voor gezien. Tegenwoordig besteed ik de vrije dagen van de carnavalsvakantie anders.
Een nieuwe generatie heeft de taken moeiteloos overgenomen, het carnaval zal altijd doorgaan. Dit jaar is mijn schoonzoon benoemd in het illustere gezelschap van de Raad van Elf. Op de foto in het carnavalstijdschrift prijken elf jonge mannen onder leiding van een nog jongere Prins en Adjudant die tijdens carnaval het dorp 'zogenaamd' besturen.
Carnaval is een feestje met heel veel regeltjes, protocollen en door de jaren heen opgeworpen plaatselijke gebruiken met alle gevolgen van dien. Het sfeertje verschilt per stad of dorp.  Iemand die onbekend is met het fenomeen carnaval heeft dat niet altijd in de gaten; het feestje is niet zo vrij als het er uit ziet. Er zijn talrijke ongeschreven regels en sommige gedragingen zijn not-done. Al doen berichten in de media anders vermoeden, het gaat om een plezierig spel en op dinsdagavond is het over en uit. Vroeger begon dan de Vastentijd hier in het zuiden, nu gaat iedereen over tot de orde van de dag. Carnaval is ook ... een 'mannending'.
Dat laatste is - als je diep in mijn hart kijkt - voor mij wel een issue. De vrouwenemancipatie dringt nauwelijks door tot het carnavalsgebeuren; er is hier nog nooit een vrouwelijke Prins geweest en bij die Raad van Elf hangen alleen maar mannenpakken aan de kapstok. Het spel van carnaval is puur mannelijk. De belangrijkste rollen worden vervuld door mannen. Punt uit. De vrouwen mogen in de marge hard werken en organiseren, maar het spel is en blijft draaien om De Man.
Ik heb me erbij neergelegd. Laat hen maar. Van oorsprong is het mannetje de overheerser van de vrouw, dus laat die oerdrift maar een weekje gelden, dan hebben we dat ook weer gehad. Ik zwaai dus enthousiast naar de hoogheden op de praalwagens, wetende dat ze later toch thuis zullen moeten eten en hun roes uitslapen.
Dochterlief heeft net een kleine toekomstige prins gebaard en nu is ze haar partner al een tijdje kwijt aan dat carnavalsgebeuren. Manlief is vaak weg en dat is niet altijd te rijmen met de zorg voor een nieuwbakken gezinnetje. Maar ze slaat zich er goed doorheen. Gelukkig staat ze hierin niet alleen; een aantal vriendinnen zitten in het zelfde schuitje. De vrouwen van de Raad van Elf hebben zich verenigd en vieren hun eigen feestje, inclusief verkleedpartijen, protocollen en regels en zonder hun mannen.
'Mam, kun je oppassen? En .. o ja ... ik heb een outfitje nodig ... maak jij die jas nog even?'

Toe maar, een jas! En dat te moeten creëren van het weinige materiaal dat nog voorhanden is en in kleur gelijk aan wat de andere vrouwen dragen. Want als clubje gelijkgezinden moet je toch laten zien dat je bij elkaar hoort, nietwaar? Als tegenhanger van het masculiene staan deze vrouwen hun mannetje!
Ik begraaf me in mijn naaiatelier, worstel met dik pluizig geel bont - waarvan je onbedaarlijk moet niezen zo stoffig is het - en glasvezelscherp, langharig, knetterend statisch geladen afvalstof. De vonken vliegen er letterlijk vanaf en mijn handen hebben heel wat te lijden, zo droog wordt hun huid. Het hele huis zit onder de pluizen en moet een extra poetsbeurt ondergaan, maar ach; je doet het voor je kind en ook een beetje als protest en stille hint; je poetst een vrouw zomaar niet weg, we zullen laten zien dat carnaval vierende mannen niet zonder ons kunnen!
Met hulp van wat extra materiaal ontstaat er een blazerjas met capemouwen in de plaatselijke carnavalskleuren geel en paars. Ruim en dik, dus dochterlief heeft haar armen vrij om het kleine prinsje goed vast te houden, kan urenlang de kou trotseren en paars-geel lonken naar haar echtgenoot tijdens het grote spel dat CARNAVAL heet. Alaaf!

Ginkgo

We hebben onze patio-tuin ingericht met Japanse elementen omdat we houden van de rust die Japanse tuinen uitstralen. Omdat manlief beroepsgericht verstand heeft van bomen en planten staan er wat zeldzame soorten in. Een goed voorbeeld daarvan is de Ginkgo biloba, een oude boomsoort uit het Aziatisch gebied die hier ook goed kan groeien. Eén van de drie exemplaren in onze tuin staat trots naast mijn slaapkamerraam en zorgt voor diffuus licht daarbinnen.
We hebben bewust gekozen om enkele bomen van deze bomenfamilie rondom ons huis te planten. Het is een boomsoort die al heel oud is;  er zijn fossielen gevonden - delen van stam en takken - die oorspronkelijk in de prehistorische tijd zijn gegroeid.  Het is een schone boom en vrij ongevoelig voor ziekten en plagen, hij kan erg oud worden en geeft een majestueuze indruk, al is het geen snelle groeier.
Zijn bladeren hebben een aparte vorm en zijn leerachtig dik. In de lente start zijn bladerdak met een hele lichte frisgroene kleur, die egaal donkerder kleurt in de zomer om uiteindelijk in de herfst te eindigen met felgeel. Dat zijn uiteindelijk de laatste blaadjes die we moeten opvegen in de herfst. Omdat de bladeren en de kleuren niet vlekkerig worden ziet de boom er gezond en strak uit. Als je de stam voelt dan is die warm, het is een echte knuffelboom.
De Ginkgo staat voor mij voor het leven; je voelt de sappen stromen, elk jaar weer zit ik te wachten op de eerste frisse blaadjes en als de gele exemplaren op de grond vallen duik ik voor een winterslaap mijn huis in. Wikipedia zegt onder andere over de Ginkgo:

In het Verre Oosten is de Japanse notenboom (Ginkgo Biloba) een voorwerp van verering. In Japan wordt de boom als een god vereerd. De Japanse notenboom staat symbool voor onveranderlijkheid, hoop, liefde, toverkracht, tijdloosheid, en een lang leven. Vele kunstenaars zijn geïnspireerd door de Japanse notenboom. Het was de lievelingsboom van Goethe. Hij heeft er enkele honderden opgekweekt en geplant. Ook schreef hij er een Sonnet over;

 
Zie dit kleinood in mijn gaarde

boomblad uit de Oriënt,

siert met zijn geheime waarde,

ingewijden wel bekend.

Leeft het als een enkel wezen,

innerlijk in twee gedeeld?

Of vormt juist het uitgelezen

tweetal één herkenbaar beeld?

Langzaam rijpende ideeën

werpen op die vragen licht.

Voel je niet dat ik in tweeën

eenling ben in mijn gedicht?

Kijk, dat is dus dé boom; hij past gewoon bij me! Bovendien schijnt hij geneeskracht te bezitten, zijn blaadjes geven een opwekkende thee die goed schijnt te zijn voor je bloedsomloop.

In mijn huiskamer sierde een fel blauw-geel schilderij de muur waarvoor eind december de kerstboom moest komen staan. Die combinatie was geen gezicht in de termen van huiskamerstyling. Te meer omdat ik besloten had  mijn kerstversiering dit jaar in rood uit te voeren, de kleur van warmte en liefde.
Toen ik in de weken voor Kerstmis zat te broeden op de mogelijkheden voor die kerstversiering, lagen er nog een aantal blaadjes van de Ginkgo op mijn stoep. Die heb ik even gedroogd en meegenomen naar schilderles om een kerstschilderij te maken, uiteraard in de kleuren groen, rood en goud. Met hulp van een verdikkingspasta en Gesso heb ik de blaadjes rechtop op een vierkant doek geplakt. Ik vond nog gedroogd koffiedrap en een sinaasappel-netje in mijn tas en ook die heb ik toegevoegd aan het geheel. Daarna ben ik vrij gaan schilderen met grove penselen en een paletmes.

Dit is het resultaat.  Toen het schilderij af was werd het duidelijk dat hij -een kwartslag gedraaid- beter tot zijn recht kwam. Dus sindsdien siert hij mijn muurtje. De kerstboom is inmiddels verdwenen maar mijn Ginkgo mag blijven ... tot Pasen. Ik hoop dat mijn boom buiten dan de eerste groene knopjes laat zien en ik mijn winterinterieur kan gaan verwisselen voor een lenteversie.