We hebben bewust gekozen om enkele bomen van deze bomenfamilie rondom ons huis te planten. Het is een boomsoort die al heel oud is; er zijn fossielen gevonden - delen van stam en takken - die oorspronkelijk in de prehistorische tijd zijn gegroeid. Het is een schone boom en vrij ongevoelig voor ziekten en plagen, hij kan erg oud worden en geeft een majestueuze indruk, al is het geen snelle groeier.
Zijn bladeren hebben een aparte vorm en zijn leerachtig dik. In de lente start zijn bladerdak met een hele lichte frisgroene kleur, die egaal donkerder kleurt in de zomer om uiteindelijk in de herfst te eindigen met felgeel. Dat zijn uiteindelijk de laatste blaadjes die we moeten opvegen in de herfst. Omdat de bladeren en de kleuren niet vlekkerig worden ziet de boom er gezond en strak uit. Als je de stam voelt dan is die warm, het is een echte knuffelboom.
De Ginkgo staat voor mij voor het leven; je voelt de sappen stromen, elk jaar weer zit ik te wachten op de eerste frisse blaadjes en als de gele exemplaren op de grond vallen duik ik voor een winterslaap mijn huis in. Wikipedia zegt onder andere over de Ginkgo:
In het Verre Oosten is de Japanse notenboom (Ginkgo Biloba) een voorwerp van verering. In Japan wordt de boom als een god vereerd. De Japanse notenboom staat symbool voor onveranderlijkheid, hoop, liefde, toverkracht, tijdloosheid, en een lang leven. Vele kunstenaars zijn geïnspireerd door de Japanse notenboom. Het was de lievelingsboom van Goethe. Hij heeft er enkele honderden opgekweekt en geplant. Ook schreef hij er een Sonnet over;
Zie dit kleinood in mijn gaarde
boomblad uit de Oriënt,
siert met zijn geheime waarde,
ingewijden wel bekend.
Leeft het als een enkel wezen,
innerlijk in twee gedeeld?
Of vormt juist het uitgelezen
tweetal één herkenbaar beeld?
Langzaam rijpende ideeën
werpen op die vragen licht.
Voel je niet dat ik in tweeën
eenling ben in mijn gedicht?
Kijk, dat is dus dé boom; hij past gewoon bij me! Bovendien schijnt hij geneeskracht te bezitten, zijn blaadjes geven een opwekkende thee die goed schijnt te zijn voor je bloedsomloop.
In mijn huiskamer sierde een fel blauw-geel schilderij de muur waarvoor eind december de kerstboom moest komen staan. Die combinatie was geen gezicht in de termen van huiskamerstyling. Te meer omdat ik besloten had mijn kerstversiering dit jaar in rood uit te voeren, de kleur van warmte en liefde.
Toen ik in de weken voor Kerstmis zat te broeden op de mogelijkheden voor die kerstversiering, lagen er nog een aantal blaadjes van de Ginkgo op mijn stoep. Die heb ik even gedroogd en meegenomen naar schilderles om een kerstschilderij te maken, uiteraard in de kleuren groen, rood en goud. Met hulp van een verdikkingspasta en Gesso heb ik de blaadjes rechtop op een vierkant doek geplakt. Ik vond nog gedroogd koffiedrap en een sinaasappel-netje in mijn tas en ook die heb ik toegevoegd aan het geheel. Daarna ben ik vrij gaan schilderen met grove penselen en een paletmes.
Dit is het resultaat. Toen het schilderij af was werd het duidelijk dat hij -een kwartslag gedraaid- beter tot zijn recht kwam. Dus sindsdien siert hij mijn muurtje. De kerstboom is inmiddels verdwenen maar mijn Ginkgo mag blijven ... tot Pasen. Ik hoop dat mijn boom buiten dan de eerste groene knopjes laat zien en ik mijn winterinterieur kan gaan verwisselen voor een lenteversie.
