De lichtman
In’t oude
theater, zo sleets als maar kan
Met muffe
kelders en donkere krochten
Wringt een
man
zich in
allerlei bochten
Op ‘n stil
staande ladder, hoog aan het plafond
Met Pipo, Fresnel
en kabels op de rol
Hangt de man
trussen en
stekkers mudvol
Voor’t
publiek dat gaat komen, het spel wordt gespeeld
Zal licht, geluid als een bus moeten kloppen
Denkt de man
en checkt
secuur de stoppen
De stoel en
een tafel, zijn knoppen gereed
Hangt alles
af van zijn timing en kunde
Weet de man
en de crew
die hij runde
De tijd die
gaat krimpen, acteurs in de wacht
Het sein is
gegeven, plots klinkt de muziek
Hoort de man
en schat
zijn zaal vol publiek
Spel en
dialogen, het einde in zicht
Het doek dat
gaat vallen, er komt een besluit
De man is
niet meer
Zijn spot
gaat uit …
Ter nagedachtenis aan mijn lieve vriend Gerard, 30 augustus 2015, veel te vroeg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten