donderdag 8 oktober 2015

(H)eerlijk dragende shirts maken.

Zelf je kleding naaien heeft zo zijn voordelen. Natuurlijk, een shirt kopen gaat veel en veel sneller en is uiteraard makkelijk. Ik koop ook kleding - vooral jassen en broeken - en maak echt niet alles zelf want dan zou ik tijd tekort komen. Er zitten maar vierentwintig magere uurtjes in een dag en een shirt zoals deze? Daar doe ik toch wel een dagje over om van niets, iets te maken.
Maar niet alle gekochte kleding zit me lekker. Vroeger had ik een ideaal figuurtje, maatje 38 met een lengte van 168 cm. Maar na een intensief leven, twee kinderen krijgen, de menopauze en een aantal gezondheidsklachten ben ik gekrompen naar 165 cm. Die centimeters zijn helaas verschoven naar mijn breedte. Heden ten dage ben ik klein en stevig zullen we maar met een knipoog zeggen. Het is wel eens een puntje van schaamte maar ik heb er vrede mee gesloten na diverse mislukte pogingen om wat gewicht kwijt te raken. Ik ben wie ik ben en graai in de grote maten collecties.
Die 165 centimeter heeft echter wel tot gevolg dat de lengte van een gekocht kledingstuk meestal te lang is.
Lange mouwen in kledingstukken zijn voor mij vaak té lang. Mijn handen kunnen er in verdwijnen. Praktisch als ik ben, schuif ik altijd mijn mouwen omhoog tot op de helft van mijn onderarmen en sla de zoompjes vaak een paar keer om. Als ik dat niet doe zitten er in no-time vlekken in mijn ondermouwen, of ik hang met mouw en al in het afwaswater.
Ik heb zwemschouders en stevige bovenarmen, en dat heeft tot gevolg dat veel gekochte t-shirts me té strak om de schouders- cq. bovenarmen zitten, vooral als ze aansluitend horen te zitten. Ze gaan knellen en rimpelen, of ik kom er gewoon niet in. Behoorlijk irritant dus.
Als zelfnaaister kan en moet ik altijd alles inkorten. Leuke driekwart broeken? De zoom daarvan valt op mijn enkels en de knieën hangen ter hoogte van mijn kuit. Vlotte jurkjes?  Die zijn mij altijd te lang en dat geeft vaak een 'vermoeid' beeld. Dus inkorten die hap.
Kledingstukken die strak in de taille zitten probeer ik te vermijden. Strakke taillebanden met riemen bijvoorbeeld drukken mijn (soms opgezette) lever omhoog en dat voelt onprettig. Dus in mijn broeken moet eigenlijk elastiek zitten en shirts vragen om meer ruimte in het voorpand om die opgezette bovenbuik aan een kritisch oog te laten ontsnappen.
Als je zelf je kleding maakt kun je dergelijke zaken aanpassen. Dat is ook met deze shirts gebeurd.
Het blauwe shirt is gemaakt met de hulp van een Ottobre-patroon dat ik eerder heb gebruikt voor een zomershirt. Dat shirt, met lekker losse ruimte aan de voorkant, een V-halsje en korte mouwen heb ik veel gedragen deze zomer. In feite is hij al versleten. Het patroon ervan heb ik gelukkig bewaard zodat ik niet opnieuw hoef te beginnen met patroontekenen en -aanpassen. In de V-hals heb ik een recht colletje  gezet, eerst gedrapeerd en later vast gestikt. Gewoon omdat het in herfst en winter kouder is en het me een sjaaltje uitspaart. De mouwen uiteraard verlengd naar een praktische zes-achtste lengte.

In de plaatselijke stoffenwinkel kwam ik een zwart-witte lap met een randmotief tegen. Daar is shirt nummer twee uit gemaakt. In een ouder Maison Victor tijdschrift vond ik een mooie halslijn die ik in een normaal basispatroon van een t-shirt heb toegepast; een kwestie van één voorpanddeel doorknippen en er extra plooien in maken.
Het rode beleg is mijn persoonlijke kleine protest tegen de saaie kleuren die deze winter het modebeeld bepalen. Heel veel zwart, grijs, pastel- en poedertinten. Op het zwart na, flatteren die kleurtjes me niet, pastel en poedertinten maken van mij een oude grijze muis. En ik wil knallen! Dus nog een voordeel van het zelf maken van je kleding: je hebt de kleur en de stofstructuren voor het uitkiezen.
Als je een beetje oplet hoeft zelf naaien ook niet duur te zijn. Er zijn leuke stofjes te koop voor redelijke prijzen. De valkuil zit bij de aanschaf van fournituren, het bij-materiaal;  8 euro voor een grote klos - kwalitatief goed - garen, vind ik nog altijd veel. In winkels ben ik minstens 50 tot 80 harde eurootjes kwijt voor kledingstukken die je kunt vergelijken met deze. Je moet de tijd die je er in steekt niet tellen, maar nu heb ik voor diezelfde prijs twéé lekker zittende, goed passende, persoonlijk getinte en unieke exemplaren.
Ik verheug me op een bezoekje aan een stoffenbeurs binnenkort. Stoffen zoeken, tussen lappen snuffelen en leuke hebbedingetjes scoren is een andere (h)eerlijke hobby van me ...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten