Help! Mijn kledingkast ...

Help! Mijn kledingkast puilt uit, maar ...

Hoe vaak speelt deze gedachten door het hoofd van een vrouw? Door het mijne in ieder geval wel.
Mijn kledingkast werd het laatste half jaar behoorlijk gemeden. Er is werktuiglijk materiaal uitgehaald, gewassen, gestreken en weer terug gepropt. Iedereen heeft er in gerommeld omdat er momenten waren dat ik dat door mijn ziekzijn amper zelf kon. En dat is te merken aan slordige stapels kleding, volle lades en een hanggedeelte waar je tussen de bomen het bos niet meer ziet. Kortom: verwaarlozing! En dat schreeuwt om actie!
Ik zie niet meer wat er werkelijk in die kast hangt en ligt, dus begin op mijn dooie gemak met het  opruimen ervan. Het heeft geen enkele zin om snel te werken. Ik heb gelukkig genoeg tijd en wil het grondig aanpakken anders sta ik over een paar maanden weer met ergernis voor die deur.
De kleinste laden worden het eerst uitgemest. Rigoureus belandt alles wat ik de afgelopen jaren niet aan heb gehad in de bekende weggeef-kleding-zak. Kleding die te versleten en verwassen is om nog te worden gedragen verdwijnt in de kliko.


Nou behoor ik tot de categorie bewaarders. Bovendien ben ik niet zo’n trendvolger in de mode, geef mij maar mooie klassiekers die lang doorgedragen kunnen worden. Bij kleding opruimen denk ik altijd; ‘dat komt vast nog wel eens van pas’  en ‘toch zonde om weg te doen’, kortom; smoesjes te over.
Maar dit keer heb ik me niet laten foppen. Daar komt bij dat mijn lijf er nu anders uitziet qua proporties, ik regelmatig jojo met m’n gewicht vanwege medicijngebruik en op sommige plekken aan mijn lichaam geen strakke kleding kan verdragen.
Dat zijn problemen die verre van leuk blijken als je ’s ochtends voor je spiegel staat, niet weet wat je aan moet trekken en iets te voorschijn haalt wat dan bij nader inzien toch niet past.
Dus kledingstukken die niet lekker meer zitten, te groot of te klein zijn, worden verbannen naar de zak.
 
Er schijnt wat licht in de duisternis, met de laden schiet het op. Maar het hang- en leggedeelte van mijn - weliswaar grote, maar niet inloop -kast stribbelt tegen. Want daar bevinden zich zaken die ik zelf heb gemaakt. Met veel geduld, energie en uithoudingsvermogen heb ik getekend en geplakt, geknipt en genaaid om tenslotte trots te dragen. Mijn eigengemaakte kledingstukken zijn net kindjes … en daar is het moeilijk afscheid van nemen.
Kleding die echt zwaar uit de mode is  en als hobbezak rond mijn lichaam hangt gaat uiteindelijk toch de zak in, maar een aantal ‘gevallen’ blijft voor de zekerheid hangen… Je weet het maar nooit!

Ik mijmer na de zoveelste blik op de overvolle planken. Als ik dit jaar makkelijke kleding mee wil nemen op vakantie, moet ik toch echt snel aan de bak. Passende shirtjes, tuniekjes en jurkjes, die ga ik beslist tekort komen deze zomer. Exemplaren van niet-kreukende stoffen, snel te wassen en te drogen. Daar focus ik op. Ik kan ze natuurlijk kopen, maar op dit moment heb ik geen puf om eindeloos in winkels te moeten zoeken naar items die me passen. Om vervolgens tot de ontdekking te komen dat ik zelf makkelijk twéé exemplaren kan maken voor de prijs die men voor één enkel kledingstuk vraagt. Tja, ik ben zuunig én gierig… wat dat betreft.
Een (kerst)cadeau-abonnement op een patronenblad heeft gezorgd voor een stapel inspiratie op mijn naaitafel.  Ze liggen er al een tijdje. Maagdelijk, nog nauwelijks ingekeken tijdschriften. Zo zonde!
In plaats van verder te gaan met mijn kasten op te ruimen begin ik te bladeren.  En warempel ... ik krijg enorme zin in het fabriceren van een stapeltje nieuwe kledingstukken die nog net in mijn pas opgeruimde lades gaat passen. Een bezoek aan Internet-plekjes die een link hebben met zelf mode maken doet de rest; ik voel de naai-honger!
En ik ontdek een mazzeltje;  mijn stoffenwinkel houdt toevallig uitgerekend nu een summer-sale!  Een uitgelezen moment om bij te tanken wat stoffen betreft. De gedachte dat juist dát voornemen gevaarlijk is voor het gewicht in mijn kledingkast schuif ik vrolijk van me weg.
Mijn Paffje heeft een uitgebreide servicebeurt gehad terwijl ik bedlegerig was, hij kan er weer vol tegen aan. En ik? Ik verdwijn een aantal dagen naar mijn naai-holletje en trap het gaspedaal lekker in. Met als resultaat de kleding op bijgaande foto’s.
In plaats van kledingzakken staat er nu een goedgevulde vakantiekoffer klaar in de gang.