Het is koud, nat en glad. Niks voor mij die winter, ik word er ontzettend chagrijnig van en het is pas begin december. Ik ben niet mobiel als de stoepen ijsbanen worden en zit dus verplicht achter de geraniums naar die nattigheid te staren. Dat is weer niet bevorderlijk voor mijn meestal opgewekte humeur. De neerwaartse moodspiraal gloort aan de horizon. Nee, de winter is niet mijn favoriete seizoen.
In die koude tijd zou ik graag willen ruilen met een beer of een schildpad. Lekker een winterslaap houden in een warme bed en pas wakker worden als de eerste bloembollen hun kopjes boven de grond steken. Je dan heerlijk uitrekken, een plekje in de tuin opzoeken en zeggen; hallo zon, daar ben ik weer!
Maar ik ben een mens; en die slaapt 's winters niet. Die moet – zeker in deze tijd – kookboeken doorworstelen, bestellijsten invullen, kerstbomen optuigen, vredeswensen schrijven, kerstpakketten regelen, hollen naar winkels, serviesgoed verzamelen, huis poetsen en vooral iedereen fijne feestdagen en een voorspoedig Nieuwjaar wensen.
Tussen al het kerstgeneuzel door tracht ik dit jaar de rust en de kalmte te bewaren. Een rolletje in een kerstspel; oké. Zingen en kerstbloemstukken maken sla ik dit jaar over. Er zijn maar twee van de tig dozen van de zolder geplukt om het huis te versieren en de verlichting in de kerstboom buiten moet het doen met een paar kapotte, niet meer te koop zijnde lampjes.
De kerstdagen vallen in een weekend. Mijn plan is om gewoon op de voor mij normale dag naar de super te gaan en het voedsel mee te nemen dat nog voorhanden is, dus geen stapels boodschappenlijstjes! Op eerste kerstdag ga ik geen uren meer in de keuken staan, een simpel gerechtje-voor-twee wat snel klaar te maken is, moet maar genoeg zijn. Dan hoef ik me ook niet schuldig te voelen als nadien blijkt dat er enig gewicht extra aan mijn lijf blijkt te hangen; ik heb mijn best gedaan.
Ik heb besloten me er dit jaar eens totaal niet druk over te maken, over dat hele kerstgedoe dan, bedoel ik. Met als smoesje; het is crisis en we doen een stapje terug. We gaan ons bezinnen. Het hoofd leeg maken. Even terug naar af, met een boel tijd voor jezelf.
In het kerstweekend ben ik van plan om uit te slapen, eens uitgebreid te badderen, te luisteren naar mijn muziek, een paar heerlijke boeken te lezen, achter de naaimachine te kruipen of een penseel in mijn handen te nemen. De hele familie is god-weet-waar-ergens, dus die hoef ik niet op te zoeken. Ik heb geen speciale blingbling kleren aangeschaft en ook geen knellende schoenen met onmogelijke hakken. En wat het belangrijkste is: de laatste pagina's in mijn agenda zijn leeg; helemaal geen planning. Heerlijk bevrijdend!
Maar naarmate de weken van december voorbij vliegen komen de vragen; wat doen jullie eigenlijk met kerst? Al plannen voor oudejaarsavond? Nieuwjaar? Zullen we dit? Doen we dat? Borrels en eindejaarsafsluitingen?
Ik betrap me er keer op keer op dat het bekende kerstgevoel me steeds meer in zijn greep krijgt. Je wordt toch meegezogen, of je wilt of niet!
Als ik dan naar buiten kijk ben ik - héél even maar - oprecht blij dat het weer eens begint te sneeuwen en de temperatuur gestaag onder nul zakt. Met een glimlach zeg ik nee tegen al die goed bedoelde plannen. Voor ons dit jaar een simpele kerst; wit mag, maar druk niet!
Fijne Kerstdagen allemaal.
