Overal om je heen zie je beelden, hoor je geluiden, en wordt je omringd door de warmte van mensen. Deze wereld geeft je inspiratie en je voelt de drang om te scheppen, te creëren en wat achter te laten. Dan zit er niets anders op dan juist dat te doen. Toch? Maar wat als het er op gaat lijken dat je misschien wel gedwongen wordt vervroegd afscheid te moeten nemen van diezelfde wereld met daarin alles wat je lief is? Blijft de creativiteit dan borrelen?
dinsdag 6 september 2011
Kleding.
Jurkje voor bruiloft.
Hij is zo goed als af. Dankzij één van de Sancho-dames heb ik de droomjurk van mijn dochter kunnen maken, waarvan ze alleen onduidelijk fotootje had.
Het patroon is een combinatie van een halter-overslag bloesje (zie vorige blog), een cirkelrok en met de nodige hoofdbrekens zelf veranderd naar deze jurk.
Rest nu nog de zoom (bewust schuin), een stukje zijnaad en hier en daar een drukkertje. Kijk niet naar het feit dat de jurk wat trekt: mijn paspop is nog te groot voor mijn dochters bovenlijf (!).....
Ter verrassing ook nog een bolerootje gemaakt, ik had nog wat stof over en kon gelijk mijn borduureenheid gebruiken. Hiervan komt het patroontje uit eenhele oude knip waarin een vestje stond met over borsthoogte een naad, de rest weer zelf aangepast
Roze Dupionzijde en donkergrijze crash satijn. Een leuke combo. Dochterlief heeft zwarte schoenen met een roze strikje en een zwarte ketting. De roze rok is los, het bovendeel kan ze ook over een legging of strakke broek dragen voor een sportievere look.
Abonneren op:
Posts (Atom)