Elk jaar weer … is Kerstmis een familiefeest met tradities.
Elk jaar weer … zet je een zorgvuldig geselecteerde kerstboom in je
huis. Er wordt wel gevarieerd met de kleur van de kerstversiering die je er in
hangt en waar je het huis gezellig mee maakt, maar toch; die ene dierbare
kerstbal, de piek en de zacht klingelende belletjes krijgen steeds weer een
vaste plek.
Elk jaar weer … haal je voorzichtig kerststalbeeldjes
tevoorschijn uit de zachte, beschermende papiertjes waarin ze het jaar ervoor zijn
ingepakt. In de zelfgemaakte kerststal krijgen ze steevast hun eigen plaatsje
weer terug; het kerstgezin en de engel staan prominent in beeld onder een
brandend lichtje, de herder staat behoedzaam bij de schapen en de Driekoningen
vinden hun plekje ergens achteraan, want die zijn immers nog onderweg…
Elk jaar weer … schrijven we een speciale kerstgroet aan een
grote groep dierbaren; familie, vrienden en kennissen. Onze Kerst- en Nieuwjaarswens
gaat de wereld over, traditioneel met de post. Een glimmend kaartje met een
gedichtje en een wens. Dat doen we al tientallen jaren en we weten dat sommige
ontvangers er lang op moeten wachten omdat het briefje pas weken na 1 januari
op een adres ver weg wordt bezorgd. Maar het gaat niet om tijd, want dan zou je
net zo goed iedereen via de social media
een ‘prettige feestdagen’ kunnen wensen, snel en goedkoop. Nee, het handelt
hier om het idee wat er achter zit; even persoonlijke aandacht schenken aan
mensen die je niet zo vaak ziet.
Elk jaar weer … wordt het Kerstdiner samengesteld uit items
waarvan je weet dat iedereen die met smaak op zal eten. We mogen er gelukkig
uren over doen om lekker te tafelen met z’n allen, kerst betekent immers ook tijd
en aandacht hebben voor elkaar. De aanvangstijd van ons tig-gangen diner wordt
lang van te voren gepland. Zo gaat het jaar na jaar.
Ook deze decembermaand? Nee dus. December 2014 begon als één
groot vraagteken. En dat is spannend, zeker voor ons want we zijn nu eenmaal
mensen die van planning en organisatie houden. Maar er viel helemaal niks te
plannen en te organiseren …
Onze jongste dochter zou halverwege de maand moeten bevallen
van haar eerste kind en daar zit je dan als aanstaande grootouders toch op te
wachten. En in dit geval duurde dat wachten lang …
Ik kreeg extra medische controles voor mijn kiezen omdat er
enige onzekerheid was over plotseling optredende evenwichtsstoornissen; het
zouden metastasen in mijn hersenen kunnen zijn. Een lange MRI-sessie gaf een
verlossend antwoord; geen uitzaaiingen. Gelukkig bleek er slechts sprake te
zijn van een neveneffect van het kijken met één oog. Extra therapie moet dat
gaan oplossen, maar zie maar eens goeie therapeuten te krijgen aan het eind van
een jaar ...
Zelf was ik al maanden druk doende om de laatste hand te
leggen aan de kostumering van een grote theaterproductie waarin ik ook nog eens
een rol ging vertolken. Natuurlijk moest er op het laatste moment nog van alles
gebeuren en kwamen we bijna in tijdnood; premièrestress …
Twee weekenden lang hebben ruim 50 mensen een komisch en
soms vertederend Kerstverhaal uitgebeeld in de plaatselijke cultuurtempel.
Acteurs, musici en een 30 tal kinderen zagen vijf keer een tot de nok toe
gevulde theaterzaal voor zich en kregen vleugels. Het publiek genoot, lachte
onbedaarlijk, zong en pinkte menig traantje weg toen de babypop eindelijk in de
kribbe belande. In ons dorp zinderde het van opwinding over deze voorstelling
en het regende positieve reacties daarna, ook op de door mij gefabriceerde
kostuums. Heerlijke warme dagen van saamhorigheid waren het. Voor ons
persoonlijk extra spannend, want ons eerste kleinkind zou – uitgerekend in die
weekenden - geboren moeten worden ...
Maar dat kindje liet op zich wachten, de moederbuik bleek
nog lang een veilig nestje te zijn. Het ongeboren kind stuurde dus ook de
traditionele kerstplanning in de war. Tot de dag vóór Kerst.
Eindelijk … konden we opgelucht ademhalen en een extra
lichtje in de boom hangen.
Eindelijk … mocht onze kerstwens de deur uit, die ik had
achtergehouden om ook de geboorte vans onze kleinzoon aan te kondigen.
Eindelijk … hebben we met zijn allen toch kunnen genieten
van een heerlijk kerstdiner.
Uiteindelijk … werd Kerstmis 2014 wederom dat warme,
liefdevolle familiefeest waar we zo van houden …
