Gierig ...

Ik schreef er in een eerder blogbericht al over: mijn vrije tijd wordt op dit moment besteed aan het maken van theaterkostuums. Eén exemplaar is af. Het betreft één kostuum van een stel gieren. Een soort van 'uitprobeerpak', maar desondanks aardig gelukt. Er moet nog zo'n zelfde exemplaar komen want de gieren zijn met z'n tweetjes.
Nu is dit pak op een paspop zonder hoofd en voeten moeilijk te fotograferen.De opgepropte groene handdoek op de foto moet het hoofd van een speler voorstellen. Het gezicht wordt gegrimeerd als een vogel-gezicht met een kromme snavel. Voor de vorm heb ik even de gierenpoten aan de onderkant van het kostuum gespeld, in werkelijkheid zijn ze langer. Het zijn kinderhandschoenen in de vorm van vleermuis-klauwen; gekocht bij de grote Zweedse winkel. Ze worden nog van een bijpassend kleurtje roze verf met strepen voorzien en vastgemaakt aan een legging met balletschoenen. Zo kan de acteur gewoon lopen en dansen.
Voor dit pak heb ik een patroon gebruikt uit de Ottobre Volwassenen. Tot borsthoogte wel te verstaan. Het was een patroon van een vest met een capuchon en met zadelmouwen. Die laatste waren mooi in verband met het model van een gier.
Vanaf borsthoogte heb ik het patroon laten uitwaaieren tot ongeveer 75 cm breedte. Dat kon namelijk precies uit dubbel gelegde stof geknipt worden. De cultuursector heeft niet veel geld ter beschikking, dus we moeten zuinig met de centjes zijn. In theaterkostuums gaan ongemerkt vaak vele meters stof zitten.  Het voor- en achterpand zijn dus beide 140 breed aan de zoom. Op heuphoogte zit er aan de binnenkant een tunnel gestikt waar een flexibele elektriciteitsbuis doorheen is gehaald. Die houdt dat deel van het pak op spanning en rond.
In de zoom zit een elastisch koord dat losser en strakker getrokken kan worden.
De stoffen komen uit de rommelbakken van een stoffenhandel. De lichtbruine soort fluweel vertoonde al verkleuring, maar dat is voor theaterkostuums niet erg, daar worden ze alleen maar mooier van.
Het roze lapje van de nek had ik nog in m'n verzameling; een soort nepsuède dat ik ooit gebruikte bij het appliceren. De veren van de hals zijn gemaakt van een geplooid tricot zomersjaaltje met daartussen ingestiikte pijpenragers zodat het een beetje van het pak af blijft staan. Op het hoofd ook een paar van die ragers, bedoeld als losse veren.
Op borsthoogte en op de achterkant zijn lappen bruin linnen geappliceerd die de vorm van het gierenlijf aangeven. Deze zijn uit de hand gemodelleerd, geknipt en er op gestikt met een brede applicatiesteek.De veertjes op de buik zijn er met acrylverf opgeschilderd. Later dit jaar ga ik er nogmaals met een kwast overheen,want ik heb gemerkt dat ze snel vervagen. De mouwen zijn ook van het donkerbruine linnen. De vleugels worden gevormd door een cirkelvormige lap memory-taft die ik tussen de voordeellappen vond. De vleugel zit vast gestikt tussen mouwnaad en zijnaad van het pak. Vanaf de zoom  naar de oksel heb ik er smalle naadjes in gestikt. Omdat die stof flinterdunne ijzerdraadjes in zich heeft zitten, blijven die vleugels ook een beetje stijf hangen, en dat is mooi voor een gier...
Aan de achterkant loopt een rits, vanaf het midden van de capuchon tot net boven de taille. De capuchon is ook beschilderd om in het theater - van een afstand gezien -  meer vorm te geven aan het hoofd.
Zodra de grimeuses uit gaan proberen hoe ze het gezicht van de acteur gaan schminken kan ik de randen van de muts bij gaan werken met verf, zodat die naadloos aansluiten bij het gezicht van de acteur. Daarom zit er ook een verstelbare elastiek in de rand van de capuchon.
Op naar gier nr. twee...