Help!
Mijn kledingkast puilt uit, maar ...
Hoe
vaak speelt deze gedachten door het hoofd van een vrouw? Door het mijne in
ieder geval wel.
Mijn
kledingkast werd het laatste half jaar behoorlijk gemeden. Er is werktuiglijk
materiaal uitgehaald, gewassen, gestreken en weer terug gepropt. Iedereen heeft
er in gerommeld omdat er momenten waren dat ik dat door mijn ziekzijn amper zelf
kon. En dat is te merken aan slordige stapels kleding, volle lades en een
hanggedeelte waar je tussen de bomen het bos niet meer ziet. Kortom: verwaarlozing!
En dat schreeuwt om actie!
Ik
zie niet meer wat er werkelijk in die kast hangt en ligt, dus begin op mijn
dooie gemak met het opruimen ervan. Het
heeft geen enkele zin om snel te werken. Ik heb gelukkig genoeg tijd en wil het
grondig aanpakken anders sta ik over een paar maanden weer met ergernis voor die
deur.
De
kleinste laden worden het eerst uitgemest. Rigoureus belandt alles wat ik de
afgelopen jaren niet aan heb gehad in de bekende weggeef-kleding-zak. Kleding die te versleten en verwassen is om
nog te worden gedragen verdwijnt in de kliko.
Nou
behoor ik tot de categorie bewaarders.
Bovendien ben ik niet zo’n trendvolger in de mode, geef mij maar mooie
klassiekers die lang doorgedragen kunnen worden. Bij kleding opruimen denk ik altijd; ‘dat komt vast nog wel eens van pas’ en ‘toch zonde om weg te doen’, kortom; smoesjes te over.
Maar
dit keer heb ik me niet laten foppen. Daar komt bij dat mijn lijf er nu anders
uitziet qua proporties, ik regelmatig jojo met m’n gewicht vanwege medicijngebruik
en op sommige plekken aan mijn lichaam geen strakke kleding kan verdragen.
Dat
zijn problemen die verre van leuk blijken als je ’s ochtends voor je spiegel staat,
niet weet wat je aan moet trekken en iets te voorschijn haalt wat dan bij nader
inzien toch niet past.
Dus
kledingstukken die niet lekker meer zitten, te groot of te klein zijn, worden verbannen
naar de zak.
Er
schijnt wat licht in de duisternis, met de laden schiet het op. Maar het hang-
en leggedeelte van mijn - weliswaar grote, maar niet inloop -kast stribbelt tegen. Want daar bevinden zich zaken die ik zelf heb
gemaakt. Met veel geduld, energie en uithoudingsvermogen heb ik getekend en
geplakt, geknipt en genaaid om tenslotte trots te dragen. Mijn eigengemaakte
kledingstukken zijn net kindjes … en daar is het moeilijk afscheid van nemen.
Kleding
die echt zwaar uit de mode is en als
hobbezak rond mijn lichaam hangt gaat uiteindelijk toch de zak in, maar een
aantal ‘gevallen’ blijft voor de zekerheid hangen… Je weet het maar nooit!
Ik mijmer na de zoveelste blik op de overvolle planken. Als
ik dit jaar makkelijke kleding mee wil nemen op vakantie, moet ik toch echt snel aan de bak.
Passende shirtjes, tuniekjes en jurkjes, die ga ik beslist tekort komen deze zomer. Exemplaren
van niet-kreukende stoffen, snel te wassen en te drogen. Daar focus ik op. Ik
kan ze natuurlijk kopen, maar op dit moment heb ik geen puf om eindeloos in
winkels te moeten zoeken naar items die me passen. Om vervolgens tot de
ontdekking te komen dat ik zelf makkelijk twéé exemplaren kan maken voor de
prijs die men voor één enkel kledingstuk vraagt. Tja, ik ben zuunig én gierig…
wat dat betreft.
Een
(kerst)cadeau-abonnement op een patronenblad heeft gezorgd voor een stapel
inspiratie op mijn naaitafel. Ze liggen
er al een tijdje. Maagdelijk, nog nauwelijks ingekeken tijdschriften. Zo zonde!
In
plaats van verder te gaan met mijn kasten op te ruimen begin ik te bladeren. En warempel ... ik krijg enorme zin in het fabriceren van een stapeltje nieuwe kledingstukken die nog net
in mijn pas opgeruimde lades gaat passen. Een bezoek aan Internet-plekjes die een
link hebben met zelf mode maken doet de rest; ik voel de naai-honger!
En
ik ontdek een mazzeltje; mijn
stoffenwinkel houdt toevallig uitgerekend nu een summer-sale! Een uitgelezen moment om bij te tanken wat
stoffen betreft. De gedachte dat juist dát voornemen gevaarlijk is voor het
gewicht in mijn kledingkast schuif ik vrolijk van me weg.
Mijn
Paffje heeft een uitgebreide servicebeurt gehad terwijl ik bedlegerig was, hij
kan er weer vol tegen aan. En ik? Ik verdwijn een aantal dagen naar mijn
naai-holletje en trap het gaspedaal lekker in. Met als resultaat de kleding op
bijgaande foto’s.
In plaats van kledingzakken staat er nu een goedgevulde
vakantiekoffer klaar in de gang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten