Allereerst rechts een roze engelenjurk, waarvan de lengte nog moet worden bepaald. De jonge kinderacteurtjes en dansers zijn nog niet bekend, maar zullen tussen de 8 en tien jaar oud zijn. Stel je daarbij voor een setje witte engelenvleugels, witte krullenpruikjes en een basiskleding van een wit t-shirt lange mouw, een maillot en balletschoentjes. In totaal zo'n tien stuks te maken, variërend in grootte.
Een picolopakje, met opzet voorzien van verschillende knopen, veiligheidsspelden en lapjes. Later wordt dit setje nog wat extra door het stof en de modder gehaald voor een theatraal effect.Overal om je heen zie je beelden, hoor je geluiden, en wordt je omringd door de warmte van mensen. Deze wereld geeft je inspiratie en je voelt de drang om te scheppen, te creëren en wat achter te laten. Dan zit er niets anders op dan juist dat te doen. Toch? Maar wat als het er op gaat lijken dat je misschien wel gedwongen wordt vervroegd afscheid te moeten nemen van diezelfde wereld met daarin alles wat je lief is? Blijft de creativiteit dan borrelen?