Mijn laatste blogbericht was er eentje die men niet
van mij gewend is. Een beetje negatief.
Nu, bijna zeven maanden later gaat het weer goed met me. Toch was het een
heftige periode waarin ik alle tijd en aandacht heb moeten geven aan het feit
dat ik ziek ben en daarvoor toch echt behandelingen nodig had.
Vier maanden lang was dat mijn dagtaak, de
resterende tijd heb ik doorgebracht met mijn gelieven, die het ook zwaar te
verduren kregen. Mijn hobby’s hebben even moeten wijken, aan schilderen,
schrijven en kleding maken kwam ik niet meer toe.
Er zijn dagen geweest die kropen … er zijn er ook
omgevlogen. Een bizarre tijd met avontuur en ontdekkingen, een beetje
schizofreen, geest en lichaam gescheiden, berusting en opstandigheid, verdriet,
hoop en lachen.
Ik weet donders goed dat ik niet meer beter kan
worden, maar de twee experimentele behandelingen hebben in zoverre succes gehad
dat de kleine tumoren in mijn lever voorlopig zijn gestopt met groeien. We
hebben in ieder geval tijd gewonnen.
Zo’n kankerbehandeling hakt er wel even in. Bij
mij voelde het lichamelijk als een
griepje – ik heb geen pijn gehad, kon me redden met paracetamolletjes – maar mijn
lichaam gaf het wél bijna op. Zonder dat ik het zelf écht doorhad en ook niet
voelde. Dat werkt toch heel vreemd als je geest zoiets heeft van ‘ach, dat doen we even, niet mauwen maar
poetsen, zie je wel, positief denken heeft echt wel nut’! Dat positivisme was prima maar verhulde ook
wat … de toestand van mijn lijf vertelde een heel ander verhaal en dat gaf extra
zorgen.
Toch is alles nu onder controle en ben ik bijna
zover dat ik mijn oude vertrouwde leventje weer op kan pakken. Op de
vermoeidheid na en met een gelouterd inzicht op het leven. Dankzij de steun van
mijn gelieven, alle medici en wetenschappers en niet te vergeten de lotgenoten
waarmee ik chat en facebook, kan ik verder.
De komende maanden mogen we van de vakantie gaan
genieten. Mijn lijf heeft straling genoeg gehad en moet even pas op de plaats
maken voordat er weer met röntgen- of magneetstraling op losgeschoten kan
worden. Dus manlief en ik kunnen lekker gaan genieten van ons kampeermiddel op
wielen zonder dwingende bezoeken aan de universiteitskliniek, bloedprikken en
uren plat liggen. Onze kinderen en hun gezinsleden kunnen eindelijk lekker hun eigen
gang gaan zonder de verplichtende zorg
en ondersteuning. Ook hún leven stond vaak onder druk en op z’n kop tijdens het
afgelopen half jaar.
Als het maar even kon zijn manlief en ik in de
maanden die achter ons liggen er op uit getrokken. Uit de sleur en ellende
breken en een moment van ontspanning zoeken. De boel de boel laten en proberen
je hoofd leeg te maken en de kanker vergeten. Dat was ook belangrijk voor mijn
helingsproces. Een aantal weekenden, en
zelfs een twee weken durende voorjaarsbreak; als manlief vrij had van zijn
werk, gingen we toeren. We recreëerden voornamelijk dicht bij huis, op de voorjaarsvakantie
na. Begin april hadden we genoeg van de
regenperiode en behoefte aan zon. We zijn die in Frankrijk gaan halen ... niet
alleen voor onszelf, maar voor iedereen want toen we terug waren brak in
Nederland de mooie zonnige tijd aan.
We hebben
ontdekt dat Nederland druk en vol is, maar ook heel veel mooie plekjes kent.
Dat we in het verleden een waterlinie hebben aangelegd die amper is gebruikt en
eigenlijk zinloos was. Dat een oorlogsmuseum helaas nog wordt uitgebreid met
materiaal van gevoerde strijd, waar ook ter wereld.
We kwamen er achter dat de Moezelvallei vol
stroomt met wijn en vakantievierders, maar dat de vergrijzing daar de zaak
verpaupert. We hebben ondervonden dat je soms ver moet rijden wil je de zon in
de zee zien zakken. Dat St. Tropez op zich een leuk plaatsje is maar dat het
wordt verpest door al dat ge-ëtaleer van rijkdom en decadentie.
Al met al hebben de afgelopen maanden mij veel
opgeleverd. Ik relativeer meer, ben tevreden met datgene wat ik nu heb, geniet
van alle lieve mensen om me heen die het verdienen eens extra in het zonnetje
te worden gezet, want dankzij hen kan ik weer blogberichtjes schrijven ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten