Zelf je kleding maken.

Het maken van kleding werkt voor mij ontspannend. Tegelijkertijd is het ook een noodzakelijk kwaad geworden. Door ziekte is mijn lichaam veranderd van vorm. Littekens die om bedekking vragen zitten weliswaar op plaatsen die meestal door kleding aan het oog worden onttrokken, maar kunnen geen druk verdragen zodat - in mijn geval - het dragen van bijvoorbeeld, lange broeken minder prettig is. Daar komt nog bij dat ik klein ben en niet zou passen in een line-up van fotomodellen.
Patronen voor zelfmaakmode pas ik daarom altijd aan. Vooral in de lengte moeten er stukken tussenuit, wil de taillelijn niet zowat boven mijn knieën hangen. Bij wijze van spreken dan.
Nu heb ik in het verleden geleerd om zelf patronen te tekenen maar die kennis is behoorlijk weggezakt. De laatste jaren probeer ik die vaardigheid ergens uit de krochten van mijn verstand naar boven te halen, echter ... de methodes voor patroontekenen zijn veranderd en gemoderniseerd. Dat vraagt om opnieuw energie te steken in het bestuderen van deze technieken.
Gelukkig is er Internet! Met daarop een schat aan informatie hoe je bestaande patronen kunt veranderen of zelf handmatig tekenen. Mét de daarbij horende filmpjes en uitleg-schema's. Veelal in het Engels, maar daar heb ik niet zoveel problemen mee. Als je de vaktermen eenmaal in een andere taal beheerst - en daar zijn lijstjes van - kun je de uitleg wel volgen met de kennis die je al in huis hebt.
Toch gebruik ik nog veel patronen uit de zelfmaak modetijdschriften. Waarom het wiel zelf uitvinden als er kant en klare oplossingen voorhanden zijn?  Het is makkelijk om de basis van een bepaald model te hebben. De patronenbladen voeren tegenwoordig een grote matenrange om zoveel mogelijk naaisters te voorzien van de juiste patronen. Ik maak dankbaar gebruik van het feit dat je in één patroon meerdere maten kunt verwerken. Die patronen pas ik nu zonder moeite aan. Ik weet waar ik op moet letten en waar de mankementen van mijn lichaam zorgen voor verandering van patroonlijnen.
Via een online-workshop heb ik ondertussen een goed grondpatroon van mijn persoonlijke maten gefabriceerd. Dat grondpatroon leg ik als een soort mal op de overgenomen patronen uit de patroonbladen. Dan zie ik gelijk waar het een en ander aangepast moet worden.

Zelf kleding maken is op dit moment een groeiend fenomeen. Het stoffige imago van de kleermaker is verdwenen. Veel vrouwen (én mannen) komen er achter dat textiele werkvormen - de officiële titel -  leuk zijn om te doen. Het naaien voor hun kinderen, het ambachtelijk fabriceren van leuke mode-items die je anders voor duur geld aan moet schaffen, slaat aan. Niet alleen om kostenbesparend bezig te zijn maar vooral om zich te onderscheiden met hun outfit, beginnen ook jongeren het nut van zelf-naaien in te zien. Als naaister juich ik dit alleen maar toe.
Op het World-Wide-Web vind je veel groepen van mensen die met elkaar chatten, facebooken, bloggen en vloggen over hun nieuwste hobby. Deze groepen volgend, leer en zie je veel. Je krijgt op elke vraag wel ergens een antwoord vandaan.
Mijn basiskennis heb ik opgedaan begin jaren zeventig. Op school kregen we les  van een paar nonnen die de oude technieken er bij hun leerlingen instampten. Wat waren zij secuur en geduldig!
Destijds waren wij - pubers - daar niet zo blij mee. Pas nu kom ik er achter dat ik toch wel héél veel van die zwarte dames heb geleerd. Kennis en vaardigheden die me heden ten dage goed van pas komen.
Ik trek me regelmatig terug om het nuttige met het aangename te verenigen in een zelf ingerichte werkkamer, die bomvol staat met allerlei naai-gerelateerde spullen. Tussen de lappen, knopen en het garen voel ik me opperbest. Muziekje aan, theetje bij de hand en fröbelen maar. Heerlijk!
Mijn specialiteit van tegenwoordig ... jurken voor mezelf maken. Dit is een exemplaar gemaakt voor de einde-van-het-jaar periode. Aangevuld met wat bling-bling en hoge hakken is hij feestelijk-chique. Met laarzen, een grove sjaal en kleurige kettingen zit hij ook in deze koude winterdagen lekker en verdrijft hij de oprukkende winterblues.
Ondertussen zit ik al weer te bladeren in nieuwe tijdschriften om mijn jurkencollectie uit te breiden met exemplaren geschikt voor het voorjaar, en sportieve outdoorkleding voor onze vakantie. Want die zit ook al weer in de planning ...