Mijn operatie is inmiddels achter de rug. Al kun je nauwelijks van een operatie spreken. Opereren is snijden in het kwadraat, met open wonden, grote risico's en een lange ziekenhuisopname. Nee, het is een ingreep mevrouw!
Neem me niet kwalijk, dokter! Ik kon de dag na deze ingreep al naar huis, maar met een buik die aanvoelde alsof er overheen gereden was.
Ingrijpen doe je met een scala aan instrumentarium - inclusief holle buizen - waardoor je de binnenkant van een lichaam kunt benaderen. Gelukkig wel onder algehele narcose.
Mijn lever heeft bezoek gekregen van zo'n holle buis. Hij eindigde vlakbij een paar kleine hardnekkige tumoren. Precies tussen de boosdoeners in. Daarna werden er door de holle pijp een paar 'magnetrondraden' gestoken waarvan de uiteinden exact op het goede moment elkaar raakten. Woesh.... weg tumoren! Wat achterblijft is een brandplek en een gat. De holle buis laat slechts een klein lidteken achter in mijn huid, amper te zien tussen de blauwe plekken.
Dat is - kort en simpel uitgelegd - wat men doet bij een RFA-ingreep. RFA = Radio Frequente Abblatie. Natuurlijk gaan er onderzoeken aan vooraf en is het veel ingewikkelder dan ik het voorstel. Google RFA maar eens, je komt interessante filmpjes tegen over hoe het een en ander in zijn werk gaat.
Maar het feit blijft; RFA is een prima uitvinding die de risico's van grote operaties drastisch verminderd en vele malen prettiger is voor de patiënt. Dank u, lieve, kundige doktoren!
Klinkt mooi, de voorstelling is leuk maar het is en blijft een ingreep die de nodige impact heeft op je leven en je functioneren tijdens de dagelijkse gang van zaken.
Mijn lever moet de afvalstoffen zelf opruimen, het gat weer netjes opvullen en helen. Zoals gezegd was ik snel thuis, maar daar begint het herstel pas. Niet tillen, niet sporten en doodmoe zijn is het gevolg. Paracetamolletjes helpen. Ik schuif de eerste week tussen bed en bank op en neer. Mijn ontstekingswaarden in het bloed stijgen en tot overmaat van ramp pik ik ook nog ergens een hoest-virus op. Geen beste week dus.
Maar goed, nu ik een paar weekjes verder ben krabbel ik langzaam maar zeker weer uit het dal en kan ik me, samen met manlief gaan voorbereiden op onze vakantie.
Dit avontuur sluiten we maar snel af, en gaan op naar het volgende!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten